برایت باید بگویم

برایت     بارها    باید  بگویم

که  در  رگهای  من   جاری   شدی   چون   خون

که از من    ساختی    بار     دگر مجنون

شاید . . . . .

از  شکوه  عشق   خانمان   سوز

برایت     باید    بارها    قسم    یاد   کرد

برایت   باید سر سجده   فرود آورد

شاید . . . . .

ز دست   تو    باید   به   تاریکی    کوهستان   غم سفر  کرد

به   دنبال  تو   تا   خورشید   باید  رفت

به    پیش    پای تو   شاید     که   چون   یک   مشت    خاک   بی    بها   گردم

برای    قلب   تو   شاید   خدا   گردم

نمیدانم   که   در  جای   نگین   زرین     کلامت     قرار   میگیرم

و   یا   در   زیر    پاهای   تو    بی رحمانه    میمیرم

شاید . . . .

نمی دانم   که   بعد   از   سالهای    سخت   و    دشوار

که   بعد    از    روز های     گرم    و    شیرین

زمان    مردنم   آیا  ،  زمان   مردنم  آیا

در آغوش   تو    جانم   را    خدا    گیرد

و   یا      این  آرزو     در   نطفه   میمیرد

شاید . . . . .

نوشته های دیگران()

روح من

روی در خانه  ساقی      چو نهم شام و سحر

گاه  مستی   شنوم  زمزمه   شمس   و   قمر

وصف آفاق  نگاهش    چو به دل      بشنیدم

فارغ از خود شدم و پا ی   به   دامان    خطر

حور    عینم     که  در  این  قافیه تلقینم داد

جای    جای   سخنم    گفت  نویسند  به زر

مشکل  عشق     مرا    عقل   دوائی   ننمود

دولت  عشق   نگر    طبع  مرا     داد       ثمر

نامه هجر مرا  غایت   اگر  نیست که    نیست

قصه      عافیتم   جمله  شرر     بود     شرر

ماه من این گنج  پریشان مگر از  دامن توست

که به صد در و دو صد لعل و    هزاران       گوهر

همت     پروانه    شنیدید   که   از آتش  شمع

تاج آزادگی   و   پادشهی    داشت    به  سر

ناز بر  من     نفروش   ای   غم     بازار    جهان

که    زین  حادثه  بشکسته   مرا   بال  و کمر

آ تش        و  سوز  نگاهم   همه   دلها   بربود

مگر این فاتح خود بین  به چه من داشت   هنر

زهد رندان    ریاکاره   به         ارزانی         باد

یا رب    این  شعر قضا   بود   کدامست     قدر

                                                           (  فاتح کبیر )

نوشته های دیگران()